Political Diary

1. Η διάκριση Δεξιά-Αριστερά, οι ιδεολογίες, οι πολιτικές θεωρίες, οι διαφορετικές αξιακές κατηγορίες δεν έχουν πια καμία σημασία. Διαλέγετε ό,τι σας βολεύει ή πουλάει περισσότερο και φτιάχνετε ένα όμορφο πλαίσιο στο οποίο χωράνε τα πάντα και τίποτα. Αφήστε τους άλλους να μιλάνε για πολιτική και μεταπολιτική, εσείς θα είστε πέρα και πάνω από αυτά. 2. Επικοινωνία, επικοινωνία, επικοινωνία με όλους τους τρόπους, που σημαίνει ότι το σημαντικό είναι να τραβάτε την προσοχή--από την έξυπνη ατάκα και το κλείσιμο του ματιού μέχρι το σκυλάκι στα πλατώ και το μουσικό όργανο που διακονείτε. Στόχος, να σας λατρέψουν πρωτίστως τα πρωινάδικα. 3. Λαμπερό...

Αυτό που κάνει ο Στέφανος Κασσελάκης θα μπορούσε ίσως να αποκληθεί viral χάρισμα ή δυνητικό ψηφιακό χάρισμα, ή μετα-χάρισμα, ή με κάποιον άλλον ατσούμπαλο όρο που αποδίδουμε σε φαινόμενα πολύ ρευστά για να περιγραφούν. Παρατηρώ με μεγάλη προσοχή τον Κασσελάκη από τον Αύγουστο και καταναλώνω μια ίσως ανθυγιεινή ποσότητα από το περιεχόμενο που παράγει ή παράγουν άλλοι γι' αυτόν. Αυτό όμως έχει να κάνει με τις προσωπικές μου ερευνητικές διαστροφές και δεν ενδιαφέρει κανέναν. Αυτό που έχει εδώ σημασία όμως είναι ακριβώς ότι δεν μιλάμε απλώς για συζητήσεις, ή πολιτικές ζυμώσεις ή δημόσιες διενέξεις, αλλά για περιεχόμενο -content στην ιντερνετική...

Ανατροπή; Σίγουρα. Οταν ξεκίνησε η κούρσα της διαδοχής και πριν από την κατάθεση της υποψηφιότητας Κασσελάκη σχεδόν όλοι έλεγαν ότι θα είναι μια ήσυχη αναμέτρηση και η κ. Αχτσιόγλου έμοιαζε φαβορί. Εύκολα ή δύσκολα θα τερμάτιζε πρώτη και αρκετοί δεν απέκλειαν ότι θα μπορούσε να κερδίσει από τον πρώτο γύρο.Η εσωκομματική μάχη δεν είχε εξάρσεις, οι πολιτικές διαφορές ήταν εντός πλαισίου και όλοι συνέκλιναν στην εκτίμηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. θα συνεχίσει να πορεύεται σε χαμηλούς τόνους. Οι προβλέψεις για τη συμμετοχή του κόσμου ήταν συγκρατημένα απαισιόδοξες. Ο στόχος των 150.000 πολιτών που είχαν πάει να ψηφίσουν τον Τσίπρα έμοιαζε απλησίαστος....

• Ο Κασσελάκης έχει ένα σαφές στίγμα. Feel-good. Απόλαυση. Έρχεται πρακτικά χωρίς θέσεις ως αυτός που ζει τη ζωή του ριζοσπαστικά και τη φχαριστιέται: είτε τον χτυπά το «παραδικαστικό» είτε το παπούτσι του είναι εξίσου εύκολο. Πέφτει, ξανασηκώνεται, βγάζει εύκολα λεφτά, κινείται ανοδικά, ερωτεύεται, συνωμοτεί το σύμπαν επειδή θέλει κάτι πολύ. Η Αχτσιόγλου κοπιάζει πολύ, θέλει αγώνες, δουλειά, εργατικότητα, μυρμήγκια. Μάλλον δεν είναι και party animal. Το προσωπικό είναι πολιτικό και η ηδονή αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτικής ταυτότητας του 21ου αιώνα. Κάπου στο βάθος χρειάζεται και η γιορτή. • Ο Κασσελάκης συγκεντρώνει ένα ετερογενές μείγμα ανθρώπων: νέους που γουστάρουν το...

ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, οι κοινωνικές ανάγκες έχουν ηθική προτεραιότητα έναντι των πολιτικών μηχανισμών. Για τα αριστερά κόμματα η κοινωνία ήταν κυρίως οι αγώνες των τάξεων και αργότερα και τα δικαιώματα, κοινωνικά, ατομικά ή αυτά των μειονοτήτων. Στην περίοδο της δικής μας εποχής των μνημονίων, αυτή η κοινωνία-λαός βρήκε στον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ ένα όχημα πρόσβασης στην κυβέρνηση και μια μορφή δικαίωσης. Φυσικά ο Τσίπρας ήταν πολιτικό στέλεχος που βγήκε από μια κομματική ιστορία, πρώτα στον Συνασπισμό και έπειτα, με ρόλο ιδρυτικό, στον ΣΥΡΙΖΑ. Μιλούσε και ήξερε την κληρονομημένη γλώσσα, αν και ο ρόλος του και αυτό που διαμόρφωνε με την παρουσία του...

Μιχάλης Σπουρδαλάκης Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. μοιάζει να είναι ένα κόμμα με ασαφή κεντρώο προσανατολισμό παρά κόμμα της σύγχρονης Αριστεράς Κάθε εκλογικό αποτέλεσμα διαμορφώνεται πολύ πριν την προεκλογική περίοδο. Τακτικές και πρωτοβουλίες κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα, όπως και απρόσμενα σοβαρά γεγονότα, ελάχιστα επηρεάζουν εντέλει το εκλογικό αποτέλεσμα. Οι τελευταίες εκλογές δεν αποτελούν εξαίρεση. Υπ’ αυτή την έννοια, τα αποτελέσματα μόνο στις λεπτομέρειές τους μπορούν να εκπλήσσουν. Και τούτο γιατί η συγκρότηση, η ανάπτυξη και η εμπέδωση σημαντικών χαρακτηριστικών της ελληνικής κοινωνίας είχαν αλλάξει και μετασχηματίσει τη βάση του πολιτικού και κομματικού ανταγωνισμού. Η εκλογική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. ήταν αναμενόμενη. Οι...

Θανάσης Καμπαγιάννης Το ελληνικό πολιτικό σύστημα του 20ού και των αρχών του 21ου αιώνα εξακολουθεί να ηγεμονεύεται από τρεις δυναστείες. Τρεις πολιτικές οικογένειες και οι απόγονοί τους καταλαμβάνουν τη θέση του Πρωθυπουργού εδώ και 70 χρόνια με μικρά διαλείμματα (δεν αναφέρομαι βεβαίως στη Χούντα όπου δεν υπήρχε θέμα δημοκρατικής εκλογής). Εύκολα θα μπορουσε κάποιος να μιλήσει για οικογενειοκρατία, αλλά πρόκειται για κάτι πιο βαθύ και δομικό, σχετιζόμενο με την ίδια την αρχιτεκτονική του πολιτικού συστήματος. Οι δυναστείες Καραμανλή, Παπανδρέου και Μητσοτάκη εκφράζουν τρεις ρόλους, που αντιστοιχούν στην ανάγκη (πραγματικής ή διεθλασμένης) εκπροσώπησης των διαφορετικών ταξικών συμφερόντων μέσα στο κράτος με...

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε ως κυβερνητικό κόμμα. Με τον Αλ. Τσίπρα στην ηγεσία του κατάφερε να διαβάσει σωστά τη συγκυρία και την κίνηση των μαζών στις συνθήκες της κρίσης, καβάλησε το κύμα αυτής της κρίσης και βρέθηκε στην κυβερνητική εξουσία. Πρόκειται για μια παράτολμη ενέργεια, η οποία δεν θα είχε αναληφθεί αν στον τιμόνι του κόμματος δεν υπήρχε ο μέχρι χθες αρχηγός του. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στην κυβερνητική εξουσία χωρίς να έχει το κατάλληλα εκπαιδευμένο –και επαρκές σε αριθμό– προσωπικό ώστε να την επανδρώσει. Το χειρότερο είναι πως δεν είχε προλάβει να αποκτήσει τις αναγκαίες...

Τάσος Παππάς Φεύγει ο Τσίπρας; Επιλέγει την ιδιώτευση; Δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Βρίσκεται στη μαχόμενη πολιτική από τα μικράτα του. Μεγάλωσε μέσα στην Αριστερά. Παιδί της ΚΝΕ κι αυτός, με τη διαφορά ότι αυτός δεν ακολούθησε το δρομολόγιο άλλων που κατέληξαν μετά την περιπλάνησή τους σε διάφορα κόμματα στην αγκαλιά της Δεξιάς. Ανέλαβε το κόμμα στα χαμηλά, στα πολύ χαμηλά, μίλησε πρώτος αυτός για τον στόχο της κυβέρνησης προκαλώντας χάχανα στους πολιτικούς αντιπάλους του και ειρωνικά μειδιάματα στους συντρόφους του. Το πέτυχε όμως. Εφτασε ένα βήμα πριν από την παραίτηση τον Ιούλιο του 2015. Είπε ότι αν δεν υπέγραφε το...

Ολόκληρη η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα «Είναι ορισμένες στιγμές που καλείσαι να πάρεις κρίσιμες αποφάσεις.Που καλείσαι να σταθείς απέναντι στην ιστορία,απέναντι σε όσους πορευτήκατε μαζί,απέναντι σε όσους σε πίστεψαν και στήριξαν προσδοκίες σε σένα.Απέναντι στον εαυτό σου. Αλλά και απέναντι σε όσους πολέμησες και σε πολέμησαν. Έχω πια την εμπειρία αυτές τις αποφάσεις να μην τις λαμβάνω εν θερμώ.Να τις παίρνω στο μαξιλάρι μου και να τις βασανίζω.Να αποφασίζω με ψυχραιμία.Και αυτό έκανα για τρία εικοσιτετράωρα.Γιατί, ξέρω καλά ότι οι αποφάσεις μου έχουν επιπτώσεις και σε άλλους ανθρώπους.Ξεπερνούν εκ των πραγμάτων το δικό μου ατομικό ορίζοντα. Στη δήλωσή μου το...